دکتر سید آرش قاسم زاده

پدرم بيمارست    و  به   بستر   خفته            دست بيرحم  زمان بدنش را سفته اوست بيحال و نزار ،بهر اوييم نديم             كاش مى خواند مرا  همچو ايام قديمزير لب زمزمه ها مى گويد ،شب و هر لحظه روز       جگرم سخت از اين ميسوزد، از چنين ناله و اين حالت و سوز بس نحيف است تن بيمارش ، همچو پژمرده گلى پاك و تميز باز مى گردد همان شور و نشاط ، بر چنين ساحت والا و عزيز ؟ اى خداوند كريم ، اى سزاوار ثنا     كه بخواهى تو وجود ، و نخواهى تو فنا نعمت و معجزه و عشق  ز توست       تو  خوشش  كن ،   شادش كه   پدر    باز    ز جا   برخيزد       درد  و  غم  باز  رود از يادش  ,كاش,خواند,مرا ...ادامه مطلب