بی کلاسی هم کلاسی داشت!!!

بی کلاسی هم کلاسی داشت آن دور  و  زمان

بی کلاسان  را نشستن پیش بعضی   عار بود

دوستی  و مهر  نزد بی کلاسان جهان

چون گلی  روییده بر یک  شاخه  پر خار بود

بی کلاسان آن زمان  اندر  گریز از نام و ننگ

چونکه اول آدمیت  از لزوم  کار بود

مردمان امروز دنبال کلاس و منصبند

از همان دم  آخر کاری چنین بس زار بود

گشته سنگین جمله سرهای تبار با کلاس

هر که را اندیشه این ، چشم بصیرت تار بود

سهم ما از این جهان جز یک دم و یک عشق نیست

عاشقان دانند چوون سنگینی این بار بود

ذات خود محفوظ از هر چه کلاس کذب کن

هوشمندان را همیشه یاوری خوش، یار بود